Το λογότυπο είχε ψεκαστεί και πιτσιλιστεί με χρώματα όμοια με το ηλιοβασίλεμα στο Θερμαϊκό. Στη μέση του γκράφιτι το όνομα του φίλου, που αποχαιρετούσε την παρέα, στεκόταν στο ύψος του παρατηρητή σε θέση τέτοια ώστε οι ματιές των μπαικεράδων, των rollers και των skaters που περνούσαν μπροστά από το τοιχίο έπεφταν.
Ο Πέτρος περνούσε καθημερινά από κει. Το δικό του βλέμμα ποτέ δεν έφτανε τόσο ψηλά. Αλλωστε αυτός, ο πιο παλιός από όλους στο πάρκο του Φωκά, στην παραλία, γνώριζε καλά τον Τάσο. Ηταν μάλιστα εκεί όταν έφυγε. Τώρα εκεί, στη ράμπα του skating πίσω από την καντίνα, έχουν αλλάξει πολλά. Υπάρχει κι ένα καρτοτηλέφωνο δίπλα στο γήπεδο του τένις κι έτσι διευκολύνονται τα πάρε-δώσε με τον dealer. Την έχει αράξει στο πάρκο και μια συμμορία πιτσιρικάδων, ο μεγαλύτερος θα είναι περίπου 12 χρονώ και κάνει τα βράδια πιάτσα στο "Καψής". Κλέβουν ποδήλατα από τη γειτονιά και τα πουλούν μετά στα συνεργεία, στο Βαρδάρη. Οταν δεν έχει δουλειά, κάνουν το βαποράκι για το καινούριο αφεντικό του Κώστα.
Ο Πέτρος, σήμερα, δεν ένιωθε καλά. Ηταν κι αυτή η κωλοσχολή που έπρεπε να την τελειώσει. Το drug-story θα έπαιρνε σύντομα τέλος. Κάθησε στη γωνιά του και κοιτούσε ίσια μπροστά την κυκλική πίστα των skaters. Οι πιτσιρικάδες με τα φαρδιά παντελόνια πηδούσαν ασταμάτητα πάνω από τα τσιμεντένια σαμαράκια και προσγειώνονταν πάνω στις σανίδες τους. Δύο μικρές έκαναν rollers. Ο αέρας έπαιρνε τα μαλλιά τους, χάιδευε τα πόδια τους, ύστερα σερνόταν ύπουλα πάνω κάτω από τις λεπτές κοφτερές λεπίδες των μαύρων τους παπουτσιών.
Ενιωθε άρρωστος. Το στόμα του ήταν πικρό από το χάπι. Χρειαζόταν μια “γραμμή”. Ο Κώστας κάθησε δίπλα του. Εμοιαζε με τεράστια βρώμικη γάτα. Δυο νέοι θα έμπαιναν στο κόλπο σήμερα το βράδυ στο πάρτι της Αποθήκης. Ο Πέτρος θα ήταν εκεί με το “πράμα” και θα έκανε την πάσα ενώ θα έπαιζε ambient.
Αναψε τσιγάρο. Το πρωί, όποτε ξυπνούσε, έκανε το δημοσιογράφο σε μια τοπική εφημερίδα. Σήμερα, είχε μια συνέντευξη Τύπου για τα ναρκωτικά. Ο γενικός γραμματέας Νέας Γενιάς ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα 300 ωρών στο οποίο θα εκπαιδεύονταν 500 άνεργοι επιστήμονες. Τα παιδιά ήταν χαρούμενα γιατί θα έπαιρναν την επιδότηση της ΕΟΚ και θα την έκαναν για το Δημόσιο ή κάποια υπηρεσία του Δήμου. Ολοι οι υπόλοιποι ήταν ακόμη πιο χαρούμενοι γιατί το όλο πρόγραμμα στοίχιζε συνολικά 610 εκατομμύρια, που έπρεπε να απορροφηθούν σε τέσσερις μήνες.
Ο Πέτρος γέλασε. Βγήκε αργά στο πάρκο. Στεκόταν τώρα κάπου στη μέση. Δεξιά του έβλεπε την ταμπέλα "Παιδότοπος του Φωκά", στημένη πάνω από το καρτοτηλέφωνο των dealers. Ο ήλιος γλιστρούσε αθόρυβα στο Θερμαϊκό, βούλιαζε στη βρωμερή θάλασσα τινάζοντας γύρω το αίμα του.
Ο Πέτρος τόλμησε μια στιγμή να κοιτάξει αριστερά. Το τεράστιο γκράφιτι υψωνόταν απειλητικό, καθώς τα χρώματά του έσβηναν στο σκοτάδι. «To our friend, Tasos».
Ελυσε τα μακριά του μαλλιά, τίναξε περήφανα το κεφάλι και τα έστειλε μακριά. Ηταν κι αυτά κόκκινα σαν το αίμα.
Ο Πέτρος περνούσε καθημερινά από κει. Το δικό του βλέμμα ποτέ δεν έφτανε τόσο ψηλά. Αλλωστε αυτός, ο πιο παλιός από όλους στο πάρκο του Φωκά, στην παραλία, γνώριζε καλά τον Τάσο. Ηταν μάλιστα εκεί όταν έφυγε. Τώρα εκεί, στη ράμπα του skating πίσω από την καντίνα, έχουν αλλάξει πολλά. Υπάρχει κι ένα καρτοτηλέφωνο δίπλα στο γήπεδο του τένις κι έτσι διευκολύνονται τα πάρε-δώσε με τον dealer. Την έχει αράξει στο πάρκο και μια συμμορία πιτσιρικάδων, ο μεγαλύτερος θα είναι περίπου 12 χρονώ και κάνει τα βράδια πιάτσα στο "Καψής". Κλέβουν ποδήλατα από τη γειτονιά και τα πουλούν μετά στα συνεργεία, στο Βαρδάρη. Οταν δεν έχει δουλειά, κάνουν το βαποράκι για το καινούριο αφεντικό του Κώστα.
Ο Πέτρος, σήμερα, δεν ένιωθε καλά. Ηταν κι αυτή η κωλοσχολή που έπρεπε να την τελειώσει. Το drug-story θα έπαιρνε σύντομα τέλος. Κάθησε στη γωνιά του και κοιτούσε ίσια μπροστά την κυκλική πίστα των skaters. Οι πιτσιρικάδες με τα φαρδιά παντελόνια πηδούσαν ασταμάτητα πάνω από τα τσιμεντένια σαμαράκια και προσγειώνονταν πάνω στις σανίδες τους. Δύο μικρές έκαναν rollers. Ο αέρας έπαιρνε τα μαλλιά τους, χάιδευε τα πόδια τους, ύστερα σερνόταν ύπουλα πάνω κάτω από τις λεπτές κοφτερές λεπίδες των μαύρων τους παπουτσιών.
Ενιωθε άρρωστος. Το στόμα του ήταν πικρό από το χάπι. Χρειαζόταν μια “γραμμή”. Ο Κώστας κάθησε δίπλα του. Εμοιαζε με τεράστια βρώμικη γάτα. Δυο νέοι θα έμπαιναν στο κόλπο σήμερα το βράδυ στο πάρτι της Αποθήκης. Ο Πέτρος θα ήταν εκεί με το “πράμα” και θα έκανε την πάσα ενώ θα έπαιζε ambient.
Αναψε τσιγάρο. Το πρωί, όποτε ξυπνούσε, έκανε το δημοσιογράφο σε μια τοπική εφημερίδα. Σήμερα, είχε μια συνέντευξη Τύπου για τα ναρκωτικά. Ο γενικός γραμματέας Νέας Γενιάς ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα 300 ωρών στο οποίο θα εκπαιδεύονταν 500 άνεργοι επιστήμονες. Τα παιδιά ήταν χαρούμενα γιατί θα έπαιρναν την επιδότηση της ΕΟΚ και θα την έκαναν για το Δημόσιο ή κάποια υπηρεσία του Δήμου. Ολοι οι υπόλοιποι ήταν ακόμη πιο χαρούμενοι γιατί το όλο πρόγραμμα στοίχιζε συνολικά 610 εκατομμύρια, που έπρεπε να απορροφηθούν σε τέσσερις μήνες.
Ο Πέτρος γέλασε. Βγήκε αργά στο πάρκο. Στεκόταν τώρα κάπου στη μέση. Δεξιά του έβλεπε την ταμπέλα "Παιδότοπος του Φωκά", στημένη πάνω από το καρτοτηλέφωνο των dealers. Ο ήλιος γλιστρούσε αθόρυβα στο Θερμαϊκό, βούλιαζε στη βρωμερή θάλασσα τινάζοντας γύρω το αίμα του.
Ο Πέτρος τόλμησε μια στιγμή να κοιτάξει αριστερά. Το τεράστιο γκράφιτι υψωνόταν απειλητικό, καθώς τα χρώματά του έσβηναν στο σκοτάδι. «To our friend, Tasos».Ελυσε τα μακριά του μαλλιά, τίναξε περήφανα το κεφάλι και τα έστειλε μακριά. Ηταν κι αυτά κόκκινα σαν το αίμα.
Στελλίνα Μαργαριτίδου
"ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" - "ΕΨΙΛΟΝ"
17 Δεκεμβρίου 1995
