Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2016

Τι γύρευες, βρε αγόρι μου, στον 12ο όροφο;

Ο κληρονόμος κολοσσών όπως ο Garry Kasparov, ο Anatoly Karpov και ο Alexander Alekhine τη βαριόταν τη σκακιέρα. Ζούσε όχι για να σκέφτεται, αλλά για να γεύεται τον ίλιγγο του κινδύνου. Ο Yuri Yeliseyev ανυπομονούσε να τελειώσει την παρτίδα για να βγει στο μπαλκόνι. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, ήταν νεκρός.
Ο νεαρός Ρώσος grandmaster, παγκόσμιος πρωταθλητής Εφήβων το 2012 στα 17 του, βούτηξε από τον 12ο όροφο και άφησε την τελευταία του πνοή σε ένα παγερό πεζοδρόμιο της Μόσχας. «Το άτιμο το parkour του άρεσε περισσότερο και από το σκάκι» είπαν οι φίλοι του.

Το parkour είναι εκείνο το ριψοκίνδυνο σπορ των πόλεων στο οποίο ο αθλητής σκαρφαλώνει σε τοίχους, σαλτάρει από στέγη σε στέγη, πηδάει πάνω από φράχτες και αψηφά τα εμπόδια, με χορευτικές πιρουέτες που ολοκληρώνονται όταν σημάνει το χρονόμετρο. Ναι, αυτό που γίνεται κάθε χρόνο στη Σαντορίνη και γεμίζει τις οθόνες με ασπρογάλαζη νοσταλγία.
Στη Μόσχα, το τσιμέντο είναι γκρίζο και ο ουρανός δυσοίωνος. «Στον Yuri άρεσε το ρίσκο, αλλά δεν έπαιζε με τη ζωή του. Εκανε ισορροπία σε ντουβάρια δύο μέτρων για να νικήσει τον φόβο» είπε ο εθνικός προπονητής Sergei Yanovsky. «Τι γύρευες, βρε αγόρι μου, στον 12ο όροφο;».

Το γήπεδο με τα 64 τετραγωνάκια ήταν το βασίλειο του Yuri Yeliseyev. Ηταν εραστής του ανορθόδοξου, ένας παράτολμος κασκαντέρ της σκακιέρας. «Εβρισκε τις λύσεις εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Εχασα έναν αγαπημένο φίλο και έναν από τους πιο ταλαντούχους ανθρώπους που γνώρισα ποτέ» είπε ο συναθλητής του Daniil Dubov. Ο εκλιπών ήταν 42ος στην κατάταξη των Ρώσων master και 212ος στην παγκόσμια, αλλά κέρδισε το φετινό Open της Μόσχας και ετοιμαζόταν για εκτόξευση. Αλλά ποιος ενδιαφέρεται σήμερα για ένα άθλημα χωρίς μπάλα, σασπένς ή ντόπα; Οι τηλεοπτικές κάμερες στρέφονται αλλού για να καταπνίξουν τα χασμουρητά. Αν ήταν κανένας ποδοσφαιριστής της Dynamo ή μπασκετμπολίστας της CSKA, τότε ναι, να τον θρηνούσαμε. (...)
Νίκος Παπαδογιάνης
"Documento"
4 Δεκεμβρίου 2016