(…)- Ασχήμια, κίνδυνοι, πόρνες, πρέζα, σκουπίδια, σκοτάδι. Μπορεί ένας άνθρωπος να είναι ευτυχισμένος σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον;
«Ευτυχισμένος είναι κάποιος από τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα. Αν για σένα ό,τι βλέπεις είναι τρόμος, στο πιο ωραίο μέρος να σε βάλουν πάλι τον τρόμο θα δεις. Το θέμα είναι να πάψουμε να βλέπουμε τη ζωή μέσα από τρόμους».
- Αρα θα αισθάνεσαι καλά…
«Απέναντι στον εαυτό μου θα αισθάνομαι καλά ξέροντας ότι έχω εξαντλήσει όλα μου τα περιθώρια. Σε αυτή τη ζωή είμαι διατεθειμένος να κάνω τα πάντα για την οικογένεια μου. Δεν είμαι Θεός για να κάνω θαύματα, αλλά είμαι βέβαιος ότι η αγάπη, σε αντίθεση με το χρήμα και τον ανταγωνισμό, κάνει θαύματα. Και όσον αφορά στα παιδιά, το μόνο που χρειάζονται είναι αγάπη και δύο γονείς που να ξέρουν να αγωνίζονται. Αυτό θα είναι το παράδειγμά τους και η μαγκιά τους. Οι γονείς που έχουν μάθει να “πληρώνουν” τα προβλήματα των παιδιών τους χτίζουν ετοιμόρροπες προσωπικότητες και όχι ολοκληρωμένους ανθρώπους. Εγώ θέλω να δείξω στα παιδιά μου ένα όραμα χωρίς ψεύτικους μύθους και κάλπικους τύπους με high class επαγγελματικές ιδιότητες».
(…)
- Τι σε εκνευρίζει περισσότερο σε όλη αυτή την κατάσταση;
«Οτι κάθε μέρα βγαίνει κάποιος και μας λέει “απέτυχα” χωρίς να υπόκειται στην παραμικρή τιμωρία. Ε, λοιπόν, και εγώ απέτυχα! Δεν έχω να πληρώσω ούτε την τράπεζα, ούτε την Εφορία, ούτε τη ΔΕΗ. Εκανα λάθος υπολογισμό, έβγαλα λάθος προϋπολογισμό και σας επαναλαμβάνω με τον δικό σας γλυκανάλατο τρόπο: Λυπάμαι, αλλά δεν θα πάρετε μία, γιατί “απέτυχα”. Ακριβώς όπως κι εσείς…».
- Μπορούμε να σωθούμε;
«Η μόνη λύση για να σωθούμε είναι να δώσουμε τα χέρια, να βάλουμε πλάτη ο ένας στον άλλον. Δυστυχώς, όμως, έχουμε αλλοιωθεί τόσο πολύ ώστε χρειαζόμαστε πολύ μεγάλο βιασμό για να ξαναγίνουμε άνθρωποι. Οσο δεν παίρνουμε την απόφαση να λειτουργήσουμε ως άνθρωποι, δεν υπάρχει ελπίδα για κανέναν μας».
- Εχει υπάρξει φορά που να έχεις σιχαθεί το χρήμα;
«Ουδέποτε κατάλαβα τη λειτουργία του χρήματος, και γι’ αυτό είμαι ένας άνθρωπος κατά πάσα πιθανότητα προβληματικός. Υπήρξαν περίοδοι στη ζωή μου που πεινούσα και άλλες που σπαταλούσα ασύστολα. Τρελά λεφτά δεν πήρα ποτέ, διότι ούτε στο Χόλυγουντ δούλεψα, ούτε ο Brad Pitt τυγχάνει να είμαι…».
- Ποια είναι η μεγαλύτερη ευθύνη απέναντι στα παιδιά σου και ποιο το μεγαλύτερο άγχος σου;
«Να μην παρέμβω στη δυναμική της προσωπικότητάς τους. Η μεγαλύτερη προίκα που μπορείς να αφήσεις στα παιδιά σου είναι να τους επιτρέψεις να αναπτύξουν και να εμπιστευτούν την προσωπικότητά τους. Ούτε τα σπίτια, ούτε τα σχολεία, ούτε τα ακριβά ρούχα, ούτε τα παιχνίδια φτιάχνουν ισορροπημένους ανθρώπους. Αν ένα παιδί δεν αναπτύξει σωστά την προσωπικότητά του και δέκα σπίτια να του αφήσω, θα μου τα φάει στην κόκα…».
- «Οι άνθρωποι διατήρησαν δυνατό πόθο να ξαναγίνουν αθώοι και ευτυχισμένοι. Αν όμως κάποιος ξανάβρισκε την παλιά τους ευτυχία, τους την έδειχνε και τους ρωτούσε κατόπιν: Θέλετε να ξαναγυρίσετε σε αυτή; Θα απαντούσαν: όχι!», γράφει κάπου ο “o φίλος σου ο Dostoyevsky”. Το πιστεύεις;
«Το πιστεύω, διότι η υπεραξία του χρήματος και του κοινωνικού status αλλοίωσαν βαθιά την ανθρώπινη φύση. Είναι θλιβερό, αλλά η ερώτηση που κυριαρχούσε τα τελευταία χρόνια δεν ήταν “πώς πέρασες;” αλλά “πού πήγες;”. Ολοι έμοιαζαν με κούκλους και κούκλες σε βιτρίνες… Φορούσαν τα Prada, αγόραζαν τα πάντα, μιλούσαν με φίλους τους στο Facebook, έκλειναν πρώτο τραπέζι πίστα στα μπουζούκια και περνούσαν καταπληκτικά. Η τέλεια ευτυχία απαλλαγμένη από κάθε συμμετοχή στη ζωή…».
- Τι θέλεις να αφήσεις πίσω στο 2011;
«Το άσχημο πρόσωπό του που έχει να κάνει με το εξής: υποδύομαι ότι σε συναισθάνομαι μέσα από έναν ξερό πολιτικό λόγο χωρίς να συνυπολογίσω το κόστος των επιλογών μου σε επίπεδο αξιών, προσωπικότητας, ήθους και αξιοπρέπειας. Και θα ήθελα να διευκρινίσω ένα πράγμα σε όλους τους κυρίους που μας κυβερνάνε: δεν θα σβήσουμε το παρελθόν μας επειδή έτσι τους βολεύει. Αν αγαπούν αυτόν τον τόπο, ας σκεφτούν ότι υπάρχει μια Ιστορία ποτισμένη με πάρα πολύ αίμα στο οποίο πρέπει να δείξουν σεβασμό. Αν τους έβλεπαν σήμερα από μια γωνιά ο Κολοκοτρώνης, ο Καποδίστριας και ο Μεταξάς, που αν και φασίστας είπε τουλάχιστον ένα “όχι” και όχι “περάστε”, θα ντρεπόντουσαν. Ας σεβαστούν, επιτέλους, την Ιστορία μας κι ας πάψουν να είναι κομπλεξικοί. Οχι, δεν ήμασταν, δεν είμαστε, κι ούτε θα γίνουμε ποτέ Ευρωπαίοι. Είμαστε Βαλκάνια, άνθρωποι της Ανατολής κι ως τέτοιους έπρεπε να μας ανεχτεί η Ευρώπη. Η αθώα Ευρώπη ήξερε ποιους αγκάλιαζε κι αν η Ελλάδα είναι το μαύρο πρόβατο, τότε η παρέα τους είναι καθολικά σάπια…».
Φάνης Μουρατίδης
