«Αυτό το περίφημο ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ πώς το διδάξαμε κάποτε; Ποτέ δεν το έχουμε τηρήσει. Και στα καλά και στ' άσχημα, πάντα υπερβολικοί. Και στην καλοπέραση βουτήξαμε χωρίς μέτρο και τώρα στη δυστυχία, έτσι πάλι. Ο Ελληνας είναι σαν το εκκρεμές που ταλαντώνεται πάντα πιο πέρα απ' το κέντρο».
- Από το αίτημα
φιλίας (add me), στην αίτηση πτώχευσης.
«Στον
παγκοσμιοποιημένο κόσμο μας δεν πήραμε χαμπάρι πως τα αιτήματα άλλαξαν. Δεν τις
προλάβαμε τις αλλαγές. Μας πρόλαβαν δυστυχώς αυτές».
- Εχεις την ευκαιρία
να γίνεις αόρατη για μία εβδομάδα. Τι κάνεις;
«Δεν αλλάζει τίποτα.
Αόρατη νιώθω τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Αποφασίζουν άλλοι για μένα κι απλώς
μου στέλνουν τον λογαριασμό. Ισως να άλλαζα τη διεύθυνσή μου στον δήμο».
- Τελικά και αλλάξαμε
και βουλιάξαμε. Λάθος υπολογισμός;
«Αν αλλαγή εννοούμε
την ταπείνωση, ναι αλλάξαμε. Και ταπεινωθήκαμε. Και πειστήκαμε πως μόνο κακό
εαυτό διαθέτουμε. Και στραφήκαμε ο ένας κατά του άλλου. Υπάρχει περίπτωση λαός
τόσο εξευτελισμένος και διχασμένος να μην βουλιάξει; Καθόλου λάθος υπολογισμός.
Ολα ήτανε σωστά υπολογισμένα».
- Περιμένουμε τα
μέτρα σαν να περιμένουμε τον βιαστή ξαπλωμένοι στην κρεβατοκάμαρά μας;
«Και το χειρότερο; Να
περιμένεις βοήθεια απ' τον βιαστή σου! Μπας και σε συμπονέσει και δεν σε
ξαναγαμήσει. Αυτό είναι το πιο θλιβερό».
- Για μια νύχτα έχεις
στη διάθεσή σου το κλειδί εισόδου της Βουλής. Τι κάνεις;
«Βάζω είσοδο και την
μετατρέπω σε τουριστικό προορισμό. Τα κρεματόρια τι παραπάνω έχουν;».
- Ποιο είναι το πιο
απίθανο που έχεις σκεφτεί πάνω στη σκηνή;
«Τι ώρα να 'ναι;»!
- Φαντάσου ένα
θεατρικό σενάριο με υπόθεση την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Ποιο ρόλο
θα ήθελες να παίξεις;
«Κάποτε στην Κίνα σκοτώθηκαν
δέκα ψαράδες σε μια λίμνη γιατί τους πλάκωσαν αγελάδες που έπεσαν απ' τον ουρανό!
Αληθινό γεγονός. Μοιάζει παράλογο. Δεν είναι. Ρώσοι κλέφτες απήγαγαν αγελάδες
με αεροπλάνο, κι όταν αυτές τρελάθηκαν και χτυπιούνταν κατά την πτήση,
αποφάσισαν ν' ανοίξουν την πόρτα και να τις πετάξουν απ' το αεροπλάνο για να
σωθούν! Δεν μοιάζει με τη δική μας ιστορία; Σ' αυτό το σενάριο με βλέπω στον
ρόλο της αγελάδας! Ο Ελληνας στην καταστροφή διαλέγει την αυτοκαταστροφή!».
- «Η ομορφιά δεν έχει
να κάνει με τα λεφτά, με την ιδιοτέλεια. Η ομορφιά κατεβαίνει ανεξάρτητη».
«Και είναι έτσι, αλλά
το λέμε τώρα. Πέντε χρόνια πριν το όμορφο ήταν μόνο το ακριβό. Αυτό που δεν
μπορούσαμε να έχουμε. Πού ξέρεις; Μπορεί η επιστροφή στην απλότητα να είναι η
λύση για όλο τον πλανήτη. Μπορεί να γίνουμε παράδειγμα για το πού πάει όλος
αυτός ο πολιτισμός της κατανάλωσης».
- Περπατάς τυχαία με
έναν υπουργό στο ίδιο πεζοδρόμιο, ο οποίος σκοντάφτει και πέφτει σε λασπόνερα.
Ποια θα είναι η πρώτη αντανακλαστική αντίδραση;
«Να τον
λυπηθώ. Να 'χεις ξεφύγει το λιντσάρισμα και να σε χέζει και η μύγα;».
Ελένη Ράντου
"HOTDOC."
Τεύχος 11 - Α' Οκτωβρίου 2012
