Οδηγούσα στη Σταδίου, προχθές, κατά τις 10:20μμ οπότε τον είδα: Ηταν ένας μπεζ σκύλος, λεβέντης και καμαρωτός, που προχωρούσε με βήμα ταχύ μπροστά από το “Αττικόν”, με κατεύθυνση το Σύνταγμα. Οχι, δεν αλήτευε, δεν χάζευε. Πήγαινε κάπου βιαστικά, σαν… να 'χε ραντεβού.
Εστριψα αριστερά στην Σίνα και σταμάτησα στο φανάρι της Πανεπιστημίου. Σε λίγο νά 'τος πάλι: Πέρασε από τις διαβάσεις του Οφθαλμιατρείου και ανηφόριζε –κι αυτός- τη Σίνα. Τον προσπερνούσα και μ’ έφτανε στα φανάρια: Ακαδημίας, Σόλωνος, Σκουφά!
Εφτασα στο σημείο του ραντεβού μου – απέναντι από το Γαλλικό Ινστιτούτο, έσβησα τη μηχανή και περίμενα. Σε λίγο ήρθε κι ο σκύλος. Προχώρησε λίγο και άραξε μπροστά από το Κέντρο Ρουμελιωτών, όπου ήδη βρισκόταν αραχτό κι άλλο ένα σκυλί. Η ώρα ήταν 10:30μμ. Τότε φάνηκε μια κυρία, κρατώντας δύο πλαστικές σακούλες. Πλησίασε τους σκύλους και άρχισε να τους ταΐζει.
Εκπληκτικό! Ο σκύλος που ανηφόριζε βιαστικός τη Σίνα, πράγματι ΕΙΧΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ! Τη συγκεκριμένη ώρα, με τη συγκεκριμένη κυρία – και τη σακούλα της! Και βέβαια, σαν Εγγλέζος τζέντλεμαν, πήγε και κάνα δυο λεπτά νωρίτερα!
Εστριψα αριστερά στην Σίνα και σταμάτησα στο φανάρι της Πανεπιστημίου. Σε λίγο νά 'τος πάλι: Πέρασε από τις διαβάσεις του Οφθαλμιατρείου και ανηφόριζε –κι αυτός- τη Σίνα. Τον προσπερνούσα και μ’ έφτανε στα φανάρια: Ακαδημίας, Σόλωνος, Σκουφά!
Εφτασα στο σημείο του ραντεβού μου – απέναντι από το Γαλλικό Ινστιτούτο, έσβησα τη μηχανή και περίμενα. Σε λίγο ήρθε κι ο σκύλος. Προχώρησε λίγο και άραξε μπροστά από το Κέντρο Ρουμελιωτών, όπου ήδη βρισκόταν αραχτό κι άλλο ένα σκυλί. Η ώρα ήταν 10:30μμ. Τότε φάνηκε μια κυρία, κρατώντας δύο πλαστικές σακούλες. Πλησίασε τους σκύλους και άρχισε να τους ταΐζει.
Εκπληκτικό! Ο σκύλος που ανηφόριζε βιαστικός τη Σίνα, πράγματι ΕΙΧΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ! Τη συγκεκριμένη ώρα, με τη συγκεκριμένη κυρία – και τη σακούλα της! Και βέβαια, σαν Εγγλέζος τζέντλεμαν, πήγε και κάνα δυο λεπτά νωρίτερα!
"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"
13 Σεπτεμβρίου 1995
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου