Εγκλημα και Τιμωρία

Παρακολουθώντας σήμερα σε κάποιο δελτίο ειδήσεων τον προπηλακισμό που δέχθηκε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής και πρώην υπουργός κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κ.Απόστολος Κακλαμάνης, θεώρησα ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να εκθέσω κάποιες σκέψεις μου που έχουν δημιουργηθεί τις προηγούμενες μέρες όταν και αποφασίστηκε η προσφυγή της χώρας στον μηχανισμό στήριξης της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε συνδυασμό με τον αντίστοιχο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Νομίζω ότι η προσφυγή αυτή καθώς και ότι έχει να επακολουθήσει όσον αφορά την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων ανοίγει οριστικά και αμετάκλητα τον ασκό του Αιόλου…
Με άλλα λόγια, νομίζω ότι ήρθε η ώρα που πρέπει να πληρωθεί ο λογαριασμός:

• της χώρας η οποία επί τριακονταετίας ζούσε με δανεικά, ξοδεύοντας περισσότερο πλούτο απ’ όσο παρήγαγε.

• όλων των πολιτικών που μεσουρανούν, τουλάχιστον επί τριακονταετίας, και οι οποίοι χωρίς την παραμικρή γνώση (πέραν της επιφανειακής, δημοσιογραφικής) αναλάμβαναν με πλήρη αποτυχία διάφορα διοικητικά πόστα, καταφέρνοντας όλως παραδόξως να αυξήσουν προκλητικότατα το ετήσιο ατομικό τους εισόδημα και ταυτόχρονα να εξασφαλίσουν εφ’ όρου ζωής όλους τους συγγενείς τους πρώτου και δεύτερου βαθμού καθώς και τους φίλους, κολλητούς, ψηφοφόρους και λοιπούς παρατρεχάμενους.

• των δικαστών, δικαστικών υπαλλήλων, συνταγματολόγων και δικηγόρων που αφού διεπλάκησαν αρκούντως με τη νομοθετική εξουσία και τις επιχειρήσεις, φρόντισαν να διασφαλίσουν δια βίου το προκλητικότατα υψηλό ετήσιο οικογενειακό τους εισόδημα, παρανομώντας χειρότερα και από κακοποιούς του κοινού ποινικού δικαίου και συντέλεσαν καθοριστικότατα με τη συμμετοχή ή την επιλεκτική τους απουσία στη διαμόρφωση ενός συστήματος αδιαφάνειας, τυπολατρίας, αδικίας, ψεύδους και τρομακτικής αργοπορίας στην απονομή της όποιας δικαιοσύνης.

• των εκδοτών, δημοσιογράφων, τηλε-αναλυτών, κριτών και λοιπών αστέρων της έντυπης, τηλεοπτικής και ραδιοφωνικής δημοσιογραφίας που αναλαμβάνοντας το ρόλο της ενημέρωσης των πολιτών, διεπλάκησαν ποικιλοτρόπως με τους προαναφερόμενους πολιτικούς, καταφέρνοντας κι αυτοί να αυξήσουν προκλητικότατα το ετήσιο οικογενειακό τους εισόδημα, αδιαφορώντας πλήρως για τον πραγματικό σκοπό και ρόλο του επαγγέλματός των.

• των γιατρών, καθηγητών ιατρικής, διοικητικό προσωπικό νοσοκομείων και νοσοκόμων, που αφού εξασφάλισαν πελατεία στα ιδιωτικά τους ιατρεία μέσω της θέσης που απέκτησαν στα δημόσια νοσοκομεία και κέντρα υγείας κατόπιν έχοντας ως μοναδική επιδίωξη το κέρδος και τον προκλητικό πλουτισμό τους αδιαφόρησαν παντελώς για την κατάρτιση και εξέλιξη των γνώσεών τους, την επάρκεια και ποιότητα των υπηρεσιών τους, επικαλούμενοι τον περιβόητο «όρκο του Ιπποκράτη» μόνο ως άλλοθι ή δικαιολογία σε αποτυχημένες ή άνομες ενέργειές τους.

• των πανεπιστημιακών, καθηγητών και δασκάλων που αφού έκαναν ότι αναξιοπρεπές και δουλοπρεπές περιλαμβάνει το ρεπερτόριο γρήγορης και άκοπης επαγγελματικής ανέλιξης, ασχολήθηκαν αποκλειστικά με τη θεμελίωση ενός προκλητικά υψηλού και αναντίστοιχου με τις γνώσεις και την παροχή υπηρεσιών τους πλούτου, παραμελώντας την παιδεία των φοιτητών και μαθητών τους, δίνοντας πρώτοι το βροντερό παράδειγμα της διαπλοκής, του «γλειψίματος», της «αρπαχτής», της έλλειψης αγωγής και παιδείας.

• των πατριαρχών, παπάδων, ιεραρχών, και λοιπών θρησκολάνων που μετέτρεψαν την αγνή και αμόλυντη πίστη των πιστών σε φανατισμό και θρησκοληψία εξυπηρετώντας έτσι προσωπικά και μικροεκκλησιαστικά συμφέροντα, επιτυγχάνοντας προσωπικό και εκκλησιαστικό πλουτισμό τελείως προκλητικού και αναντίστοιχου με την ουσία και το πνεύμα της θρησκείας την οποία υποτίθεται πως υπηρετούν.

• των επιχειρηματιών και των επιχειρήσεων που αποφάσισαν ότι ο δρόμος της θεμελίωσης, ανάπτυξης και οργάνωσης της επιχείρησής των ήταν δύσκολος, κοπιαστικός και χρονοβόρος και θεώρησαν πολύ πιο εύκολο το δρόμο της διαπλοκής, της φοροδιαφυγής, του λαδώματος, της κερδοσκοπίας και της παρανομίας.

• των δημοσίων υπαλλήλων που αφού έγλειψαν, δωροδόκησαν και εκβίασαν αρκούντως τους προαναφερόμενους πολιτικούς κατάφεραν να διορισθούν σε κάποια δημόσια υπηρεσία και κατόπιν επιδόθηκαν σε ένα ανελέητο κυνήγι απόκτησης γρήγορου και εύκολου χρήματος, αδιαφορώντας πλήρως για τη δουλειά που διορίσθηκαν να προσφέρουν, συνδυάζοντας με εξαιρετική επιτυχία την εργασία τους με την τεμπελιά, την αγένεια, την αδιαφορία, την έλλειψη κατάρτισης και γνώσεων, την κοπάνα.

• των πολιτών, «ανώνυμων» ιδιωτών που μεγάλωσαν και πορεύθηκαν χωρίς αρχές, μόρφωση και παιδεία, επιχειρώντας ή υπηρετώντας λαδώνοντας, αυθαιρετώντας, γλείφοντας, σπρώχνοντας, σκουντώντας, φοροδιαφεύγοντας, αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο, ρατσιστές, ασυνείδητοι και μικροσυμφεροντολόγοι.

Για όλους αυτούς που δεν αποτελούν τίποτα άλλο από το σύνολο μιας χώρας στην οποία ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα… ήρθε η ώρα της πληρωμής του λογαριασμού. Δεν εξαιρείται κανείς!
Κι αν κάποιοι από όλους μας –όπως φαντάζομαι και ο κ. Κακλαμάνης από την πλευρά των πολιτικών- δεν αναγνωρίζουν ή δεν εντάσσουν τον εαυτό τους σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες… δυστυχώς ατυχήσατε… Οπως και τα μέτρα –κατά δήλωση του πρωθυπουργού- αναγκαστικά πέφτουν στις κεφαλές δικαίων και αδίκων… έτσι και οι προπηλακισμοί, ο εξευετελισμός, το ξύλο και τα γιαούρτια που θα πέσουν θα αφορούν σε όλους μας. Αλλωστε, ποιος σας είπε ότι αυτοί που ανέχθηκαν σιωπώντας ή αδιαφορώντας δεν έχουν ευθύνη;

Ας προσέχαμε…

Κ.Π.