Οταν μου ζητήθηκε από την εφημερίδα να γράψω τη γνώμη μου για τον gay γάμο, στην αρχή στράβωσα μολονότι οι άνθρωποι το έκαναν με καλή πρόθεση. Στράβωσα γιατί δεν μου άρεσε η λογική του ότι αυτό που με έκανε ειδικό επί του θέματος ήταν πρωτίστως η σεξουαλική μου ταυτότητα και δευτερευόντως η δημοσιογραφική μου ιδιότητα.
Θα προτιμούσα να γράψουν την άποψή τους ετεροφυλόφιλοι άντρες και γυναίκες. Γιατί με αυτή τη λογική, για την πείνα στον Τρίτο Κόσμο θα έπρεπε να γράψει μόνο ένας μάγειρας και ένας οικονομολόγος. Η επιθυμία δύο ανθρώπων του ιδίου φύλου να ζήσουν μαζί και να μοιραστούν σαν οικογένεια τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που υπάρχουν σε μια οργανωμένη κοινωνία, δεν είναι κάτι που αφορά μόνο έναν ομοφυλόφιλο. Είναι κάτι που πρέπει να αφορά όλους όσοι συμμετέχουν στα κοινά και παλεύουν για τα δικαιώματά τους. Το ερώτημα για το εάν ο γάμος ή όχι ως θεσμός είναι ξεπερασμένος, έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Από τη στιγμή που υπάρχει ως κυρίαρχος θεσμός, απαιτώ να έχω δικαίωμα σε αυτόν. Και δεν μιλώ για γραφικότητες τύπου να ντυθώ νυφούλα όπως διάφοροι εξυπνάκηδες μπορεί να πουν. Αδιαφορώ παντελώς για το θρησκευτικό μυστήριο της υπόθεσης.
Με ενδιαφέρει, άμεσα και παθιασμένα, η αναγνώριση και η νομική διασφάλιση της σχέσης μου. Και απαιτώ για το δικαίωμά μου να παλέψουν όλοι οι straight φίλοι μου, αν θέλουν να συνεχίσω να τους σέβομαι. Διαφορετικά, αδιαφορώ για την πορεία τους. Και δεν είμαι εγώ αυτός που γκετοποιούμαι, είναι αυτοί που με βλέπουν σαν απλή διασκεδαστική γραφικότητα και όχι ως άτομο με συγκεκριμένες καραμικροαστικές (ναι, καραμικροαστικές) επιθυμίες. Γουστάρω τον μικροαστισμό μου, θέλω να ζω μαζί με τον αγαπημένο μου μια ήρεμη μικροαστική ζωή βλέποντας ευαίσθητες ταινίες στο βίντεο και τρώγοντας σουβλάκια ντελίβερι χωρίς κρεμμύδι – πού είναι το πρόβλημα;
Ασε που αυτό διευκολύνει και το σύστημα αφού ως μικροαστούλης θα είμαι και πιο ακίνδυνος. Δώσε μου εμένα το δικαίωμα και άσε με να αποφασίσω. Τον καιρό που ξενυχτούσα σε μπαρ και ψαχνόμουν, με λέγανε παρτάλι. Τους το επέτρεψα γιατί ήμουν πιτσιρικάς και δεν με ενοχλούσε. Ας με πούνε τώρα και μικροαστό να τελειώσει το ξέσπασμά τους.
Ο,τι κι αν κάνω, ρε φίλε, ποιος είσαι εσύ που με περνάς από όλη αυτή τη διαδικασία αμφισβήτησης των κυττάρων μου; Ποιος είσαι εσύ που θα τολμήσεις να αμφισβητήσεις την ικανότητά μου να τσαλακωθώ από αγάπη για έναν άντρα;
Ποιος είσαι εσύ που θεωρείς ότι έχεις δικαίωμα να κάνεις οικογένεια, ενώ εγώ δεν έχω; Πώς την ορίζεις την οικογένεια, αν όχι ως μια εστία αγάπης, πόθου, εξερεύνησης και τρυφερότητας;
Ποιος είσαι εσύ που θα μου απαγορεύσεις το αν μπορώ να προστατεύσω τον άνθρωπό μου όταν πάθει κάτι; Να τον έχω στο βιβλιάριο της ασφάλειάς μου όταν μείνει άνεργος, να του αφήσω αυτά που αποκτήσαμε μαζί ύστερα από μια κοινή ζωή όταν πεθάνω;
Αμφισβητούν την ικανότητα μου να μεγαλώσω ένα παιδί. Οι γονείς που ταΐζουν τα παχύσαρκα παιδιά τους με χάμπουργκερ και ξεμπερδεύουν από τον μπελά της παρουσίας τους ναρκώνοντάς τα με dvd καράτε μου αρνούνται το δικαίωμα να υιοθετήσω ένα μωρό, να το μεγαλώσω, επειδή λένε θα επηρεάσω την ψυχολογία του και θα το κάνω σαν τα μούτρα μου. Ωραία τα μπακάλικα μαθηματικά σας. Σύμφωνα με αυτά, όλοι οι ομοφυλόφιλοι, εφόσον μεγαλώσαμε σε ετεροφυλόφιλες οικογένειες θα έπρεπε να είμαστε ετεροφυλόφιλοι.
Τι είναι αυτό που μετράει; Το αν ο μικρούλης θα έχει μια μητέρα και έναν πατέρα ή δύο ευτυχισμένους γονείς, που θα το γεμίσουν με όλη τη μουσική, όλα τα βιβλία, όλα τα ταξίδια του κόσμου; Τι είναι το παιδί για εσάς; Το μοναδικό σας κράτημα από τη ματαιότητα της ύπαρξης; Η συνέχιση του ένδοξου ονόματος της οικογένειας; Η απόδειξη του ότι είστε χρήσιμοι εφόσον αναπαραχθήκατε και διαιωνιστήκατε; Eνα χαριτωμένο μπιμπελό για να το βλέπουν σε φωτογραφίες οι συγγενείς, ντυμένο με ναυτικά και να λιγώνονται, η αφορμή για να συζητάνε μεταξύ τους οι κουρασμένες από τη ζωή τους νοικοκυρές που συναντώνται στα παιδικά πάρτι;
Γιατί για μένα είναι ο άμεσος αποδέκτης της αγάπης που υπάρχει ανάμεσα σε δύο ανθρώπους σε μία εστία. Είναι το μικρό μου πολύτιμο, που θέλω να το βομβαρδίσω με αυτή την αγάπη, να του ανοίξω όλους τους δρόμους, γιατί όταν είμαι με έναν άντρα, φίλε, νιώθω τόση αγάπη που δεν μου αρκεί να είμαι εγώ κι αυτός. Αυτή η αγάπη είναι που πρέπει να διαιωνιστεί.
Τι είναι ο γάμος νομίζεις, λοιπόν; Αυτή η νομική ασφαλιστική δικλείδα είναι, που εξασφαλίζει το δικαίωμα στην αγάπη. Εσύ μπορεί να μην το έχεις ζήσει κι ας μην το ξαναζήσει άνθρωπος, αλλά υπήρξαν πέτρινα χρόνια που οι άνθρωποι πέθαιναν από το AIDS. Φαντάσου ότι το αγόρι μου έχει AIDS και λιώνει από τον ιδρώτα και κοιμάται και αργοσβήνει. Οτι ανοίγει τα μάτια του μέσα στη νύχτα και κοιτάζει αν είμαι εκεί, ψάχνοντας την παλάμη μου. Κι εγώ του κάνω χωρίστρα τα μαλλιά επειδή τον βλέπω σαν το πιο όμορφο αγόρι στον κόσμο κι ας έχει αδυνατίσει 30 κιλά. Επειδή τον αγαπάω. Και του λεω ψέματα για τα ταξίδια που θα κάνουμε όταν γίνει καλά για να κερδίσω το μαραμένο του χαμόγελο.
Κάποτε συνέβαιναν αυτά. Φαντάσου ότι μπορεί να μην είχα το δικαίωμα να του χαρίσω το γέλιο μου. Επειδή δεν ήμουν συγγενής του. Νόμιμος. Επειδή όλοι αυτοί που τον αρνήθηκαν μια ολόκληρη ζωή, αισθάνθηκαν πιο φωτογενείς δίπλα του στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Ετσι για να επαναφέρουν την ηθική τάξη. Να τον γλιτώσουν από τη βεβήλωση των ξένων, όπως εγώ, να διεκδικήσουν τη νεκρολογία του για να ζήσουν χωρίς ενοχές. Αν το δικαίωμά μου να τους διαολοστείλω δεν προστατεύεται νομοθετικά από την κοινωνία, αν η οργή μου δεν είναι ευλογημένη από τον Θεό, να πάνε να πνιγούν και οι δυο τους. Εγώ έχω το αγόρι μου…
Θα προτιμούσα να γράψουν την άποψή τους ετεροφυλόφιλοι άντρες και γυναίκες. Γιατί με αυτή τη λογική, για την πείνα στον Τρίτο Κόσμο θα έπρεπε να γράψει μόνο ένας μάγειρας και ένας οικονομολόγος. Η επιθυμία δύο ανθρώπων του ιδίου φύλου να ζήσουν μαζί και να μοιραστούν σαν οικογένεια τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που υπάρχουν σε μια οργανωμένη κοινωνία, δεν είναι κάτι που αφορά μόνο έναν ομοφυλόφιλο. Είναι κάτι που πρέπει να αφορά όλους όσοι συμμετέχουν στα κοινά και παλεύουν για τα δικαιώματά τους. Το ερώτημα για το εάν ο γάμος ή όχι ως θεσμός είναι ξεπερασμένος, έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Από τη στιγμή που υπάρχει ως κυρίαρχος θεσμός, απαιτώ να έχω δικαίωμα σε αυτόν. Και δεν μιλώ για γραφικότητες τύπου να ντυθώ νυφούλα όπως διάφοροι εξυπνάκηδες μπορεί να πουν. Αδιαφορώ παντελώς για το θρησκευτικό μυστήριο της υπόθεσης.
Με ενδιαφέρει, άμεσα και παθιασμένα, η αναγνώριση και η νομική διασφάλιση της σχέσης μου. Και απαιτώ για το δικαίωμά μου να παλέψουν όλοι οι straight φίλοι μου, αν θέλουν να συνεχίσω να τους σέβομαι. Διαφορετικά, αδιαφορώ για την πορεία τους. Και δεν είμαι εγώ αυτός που γκετοποιούμαι, είναι αυτοί που με βλέπουν σαν απλή διασκεδαστική γραφικότητα και όχι ως άτομο με συγκεκριμένες καραμικροαστικές (ναι, καραμικροαστικές) επιθυμίες. Γουστάρω τον μικροαστισμό μου, θέλω να ζω μαζί με τον αγαπημένο μου μια ήρεμη μικροαστική ζωή βλέποντας ευαίσθητες ταινίες στο βίντεο και τρώγοντας σουβλάκια ντελίβερι χωρίς κρεμμύδι – πού είναι το πρόβλημα;
Ασε που αυτό διευκολύνει και το σύστημα αφού ως μικροαστούλης θα είμαι και πιο ακίνδυνος. Δώσε μου εμένα το δικαίωμα και άσε με να αποφασίσω. Τον καιρό που ξενυχτούσα σε μπαρ και ψαχνόμουν, με λέγανε παρτάλι. Τους το επέτρεψα γιατί ήμουν πιτσιρικάς και δεν με ενοχλούσε. Ας με πούνε τώρα και μικροαστό να τελειώσει το ξέσπασμά τους.
Ο,τι κι αν κάνω, ρε φίλε, ποιος είσαι εσύ που με περνάς από όλη αυτή τη διαδικασία αμφισβήτησης των κυττάρων μου; Ποιος είσαι εσύ που θα τολμήσεις να αμφισβητήσεις την ικανότητά μου να τσαλακωθώ από αγάπη για έναν άντρα; Ποιος είσαι εσύ που θεωρείς ότι έχεις δικαίωμα να κάνεις οικογένεια, ενώ εγώ δεν έχω; Πώς την ορίζεις την οικογένεια, αν όχι ως μια εστία αγάπης, πόθου, εξερεύνησης και τρυφερότητας;
Ποιος είσαι εσύ που θα μου απαγορεύσεις το αν μπορώ να προστατεύσω τον άνθρωπό μου όταν πάθει κάτι; Να τον έχω στο βιβλιάριο της ασφάλειάς μου όταν μείνει άνεργος, να του αφήσω αυτά που αποκτήσαμε μαζί ύστερα από μια κοινή ζωή όταν πεθάνω;
Αμφισβητούν την ικανότητα μου να μεγαλώσω ένα παιδί. Οι γονείς που ταΐζουν τα παχύσαρκα παιδιά τους με χάμπουργκερ και ξεμπερδεύουν από τον μπελά της παρουσίας τους ναρκώνοντάς τα με dvd καράτε μου αρνούνται το δικαίωμα να υιοθετήσω ένα μωρό, να το μεγαλώσω, επειδή λένε θα επηρεάσω την ψυχολογία του και θα το κάνω σαν τα μούτρα μου. Ωραία τα μπακάλικα μαθηματικά σας. Σύμφωνα με αυτά, όλοι οι ομοφυλόφιλοι, εφόσον μεγαλώσαμε σε ετεροφυλόφιλες οικογένειες θα έπρεπε να είμαστε ετεροφυλόφιλοι.Τι είναι αυτό που μετράει; Το αν ο μικρούλης θα έχει μια μητέρα και έναν πατέρα ή δύο ευτυχισμένους γονείς, που θα το γεμίσουν με όλη τη μουσική, όλα τα βιβλία, όλα τα ταξίδια του κόσμου; Τι είναι το παιδί για εσάς; Το μοναδικό σας κράτημα από τη ματαιότητα της ύπαρξης; Η συνέχιση του ένδοξου ονόματος της οικογένειας; Η απόδειξη του ότι είστε χρήσιμοι εφόσον αναπαραχθήκατε και διαιωνιστήκατε; Eνα χαριτωμένο μπιμπελό για να το βλέπουν σε φωτογραφίες οι συγγενείς, ντυμένο με ναυτικά και να λιγώνονται, η αφορμή για να συζητάνε μεταξύ τους οι κουρασμένες από τη ζωή τους νοικοκυρές που συναντώνται στα παιδικά πάρτι;
Γιατί για μένα είναι ο άμεσος αποδέκτης της αγάπης που υπάρχει ανάμεσα σε δύο ανθρώπους σε μία εστία. Είναι το μικρό μου πολύτιμο, που θέλω να το βομβαρδίσω με αυτή την αγάπη, να του ανοίξω όλους τους δρόμους, γιατί όταν είμαι με έναν άντρα, φίλε, νιώθω τόση αγάπη που δεν μου αρκεί να είμαι εγώ κι αυτός. Αυτή η αγάπη είναι που πρέπει να διαιωνιστεί.
Τι είναι ο γάμος νομίζεις, λοιπόν; Αυτή η νομική ασφαλιστική δικλείδα είναι, που εξασφαλίζει το δικαίωμα στην αγάπη. Εσύ μπορεί να μην το έχεις ζήσει κι ας μην το ξαναζήσει άνθρωπος, αλλά υπήρξαν πέτρινα χρόνια που οι άνθρωποι πέθαιναν από το AIDS. Φαντάσου ότι το αγόρι μου έχει AIDS και λιώνει από τον ιδρώτα και κοιμάται και αργοσβήνει. Οτι ανοίγει τα μάτια του μέσα στη νύχτα και κοιτάζει αν είμαι εκεί, ψάχνοντας την παλάμη μου. Κι εγώ του κάνω χωρίστρα τα μαλλιά επειδή τον βλέπω σαν το πιο όμορφο αγόρι στον κόσμο κι ας έχει αδυνατίσει 30 κιλά. Επειδή τον αγαπάω. Και του λεω ψέματα για τα ταξίδια που θα κάνουμε όταν γίνει καλά για να κερδίσω το μαραμένο του χαμόγελο.
Κάποτε συνέβαιναν αυτά. Φαντάσου ότι μπορεί να μην είχα το δικαίωμα να του χαρίσω το γέλιο μου. Επειδή δεν ήμουν συγγενής του. Νόμιμος. Επειδή όλοι αυτοί που τον αρνήθηκαν μια ολόκληρη ζωή, αισθάνθηκαν πιο φωτογενείς δίπλα του στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Ετσι για να επαναφέρουν την ηθική τάξη. Να τον γλιτώσουν από τη βεβήλωση των ξένων, όπως εγώ, να διεκδικήσουν τη νεκρολογία του για να ζήσουν χωρίς ενοχές. Αν το δικαίωμά μου να τους διαολοστείλω δεν προστατεύεται νομοθετικά από την κοινωνία, αν η οργή μου δεν είναι ευλογημένη από τον Θεό, να πάνε να πνιγούν και οι δυο τους. Εγώ έχω το αγόρι μου…Τάσος Θεοδωρόπουλος
"ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ"
24 Ιουλίου 2005
2 σχόλια:
Αρκετά συγκροτημένη και σωστή άποψη. Ενδιαφέρον μου κάνει πως κάποιος δημοσιογράφος μιλά ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία του. Νόμιζα πως κανένα δημόσια γνωστό άτομο δεν είχε το θάρρος ως τώρα να μιλήσει ανοιχτά για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του στην Ελλάδα ή απλώς είναι μια φανταστική περιγραφή;
Δεν είναι φανταστική περιγραφή, είναι άρθρο του Τάσου Θεοδωρόπουλου, στο "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ". Ο Τ.Θ. αρθρογραφεί στη συγκεκριμένη εφημερίδα, και κάνει επίσης και την κριτική κινηματογράφου. Δεν έχει κρύψει ποτέ την ομοφυλοφιλία του, το αντίθετο μάλιστα, μιλάει τελείως ανοιχτά γι' αυτήν, με φανερή αρκετές φορές την πρόθεσή του να αντιπαρατεθεί στη σεμνοτυφία και την υποκρισία αρκετών συναδέλφων και αναγνωστών του.
Δημοσίευση σχολίου